Pierwszą z cech charakterystycznych dla komunikowania masowego jest fakt, że wymaga ona pewnych technicznych i instytucjonalnych środków wytwarzania i rozpowszechniania. Specjalistyczna literatura dotycząca mediów poświęca temu zagadnieniu najwięcej uwagi. Ogólnie wiadomo, iż rozwój mediów, od najwcześniejszych form druku po najnowocześniejsze rozwiązania w dziedzinie telekomunikacji, opierał się zawsze na innowacjach technicznych i możliwości ich komercyjnego wykorzystania. Wiadomo również, że proces wykorzystania tych innowacji zawsze odbywał się w ramach instytucji, które po dziś dzień kształtują działanie mediów. Innymi słowy, rozwój komunikowania masowego jest wprost proporcjonalny do rozwoju przemysłów medialnych, tj. kręgu organizacji, które od średniowiecza do dziś interesują się komercyjnym wykorzystaniem innowacji technicznych pozwalających na produkcję i szeroki przekaz form symbolicznych. W następnym rozdziale przyjrzę się bliżej niektórym technicznym i instytucjonalnym aspektom mediów, poczynając od komercyjnego wykorzystania prasy drukarskiej w drugiej połowie XV w. W odróżnieniu od większości specjalistycznej literatury na temat mediów będę się starał wykazać związek rozwoju technicznego z szerszym instytucjonalnym aspektem rozwoju nowoczesnych społeczeństw.