Takie konsekwencje nie wymagają koniecznie zmiany pragnień; pragnienie E, może być tak silne, że chce się zapłacić cenę w postaci konsekwencji. W użytym przeze mnie przykładzie przewidziane konsekwencje obniżenia wyników egzaminacyjnych zaalarmowały nauczycielkę, której celem był rozwój indywidualności ucznia. W owym przypadku alarm był „coraz głośniejszy”, co skłoniło nauczycielkę do ponownego przemyślenia swych pragnień, choć nie dowiadujemy się, czy w efekcie zmieniła te pragnienia.Efektem tych zasad, szczególnie Zasady Spełnienia Pragnień, w przedstawionej wyżej wersji nieholistycznej, jest uczynienie wyrozumowanej zmiany zamiarów rzeczą możliwie jak najprostszą. Jednostka powinna opierać swe zamiary na swych pragnieniach, skoro sam zamiar jest widziany jako ostateczne pragnienie.
Archive for the Zdrowy rozsądek Category
SWOJE PRAGNIENIE
Swoje pragnienie traktuje się według prostego wzoru: „tak czy nie”; podejmuje się decyzję, czy pragnienie jest warte realizacji. Nie trzeba rozważać albo w inny sposób oceniać zamiarów w świetle przewidywanych konsekwencji wprowadzenia zamiaru w życie. Należy raczej po prostu zajmować się samym zamiarem. Przewidywane konsekwencje wkraczają do rozważań dopiero wtedy, gdy jedna albo więcej z nich uruchomi alarm. Wtedy trzeba przebadać zamiar w świetle odebranego alarmu i kontynuować jego urzeczywistnianie lub go zarzucić. Tak więc zamiary opierają się na pragnieniach i podlegają modyfikacji, jeżeli konsekwencje ich urzeczywistniania są na tyle poważne, aby skłonić do modyfikacji.
MODYFIKACJA ZAMIARÓW
Przy modyfikacji zamiarów pojawia się również Zasada Koherencji, tak aby zmodyfikowany zamiar był widziany jako spójny z innymi zamiarami i przekonaniami danej osoby.W streszczeniu Harman przedstawia opis wyrozumowanej zmiany przekonań i zamiarów, który daje nam normatywne standardy dla zmian dokonywanych przez jednostki w kwestiach, co należy uznawać i co należy uczynić. Ten opis przede wszystkim akcentuje spójność i użyteczność naszych przekonań i planów. Jest to także opis koncentrujący uwagę na rzeczach najważniejszych. Wyłączając sprawy trywialne i odwołując się do interesów, zapewnia on, że jednostki będą angażowały się w rozważanie spraw o kluczowym znaczeniu dla życia. Nie stoimy przed koniecznością ustawicznego uzasadnienia poglądów czy działań; przeciwnie, skoro przekonanie lub plan zostaje uznane za uzasadnione, pozostaje takim, dopóki nie zostanie zakwestionowane lub podane w wątpliwość.
ROZMYŚLANIE JEDNOSTKI
W tym punkcie jednostka musi zająć się rozmyślaniem, aby ustalić, czy niezbędna jest wyrozumowana zmiana przekonań lub zamiarów. Spójność wewnętrzna przekonań i zamiarów danej osoby jest centralnym kryterium takiej zmiany. W każdym przypadku próbuje się unikać niespójności. Należy dążyć do przyjęcia idei, które pasują do innych, nie zakwestionowanych przekonań i zamiarów. Sposoby tego „pasowania” to stosunek wynikania i, szczególnie w przypadku przekonań, stosunek wyjaśniania. Gdy nowe poglądy są wyjaśniane przez przekonania żywione dotychczas albo też gdy te przekonania są wyjaśniane przez nowe poglądy, wtedy te nowe poglądy mogą zostać przyjęte jako przekonania. Wreszcie w przypadku wyrozumowanej zmiany zamierzeń koncepcja wymaga analizy możliwości przy braniu pod uwagę posiadanych pragnień i uwzględniając proponowane działania.
TEORIA A PRAKTYKA
Bez wątpienia w powyższym przedstawieniu wiele jest spraw kontrowersyjnych; jest też o wiele więcej kwestii, które należałoby poruszyć. Każda z tych indywidualnych zasad może być wyjaśniona w o wiele większym stopniu. Wiele z tego, co należałoby powiedzieć, jest zapewne przemilczane. Pominięcie kwestii tworzenia i utrzymywania przekonań oznacza pominięcie dużej części z tego, co jest niezbędne, aby zrozumieć zmianę przekonań. To, co zostało powiedziane, służy jednak jako konstrukcja pojęciowa, w ramach której można zacząć rozumieć stosunek teorii i praktyki.Rozważania zawarte w tym dziale dostarczają konceptualizacji dla kwestii teorii i praktyki; kwestię tę chciałbym teraz podsumować. Pytanie, w jaki sposób teoria i praktyka są powiązane w oświacie, można widzieć jako pytanieo to, w jaki sposób wiedza nauczyciela jest używana w praktyce życia codziennego.