Zasada Spełnienia Pragnień jest dodatkową zasadą wymaganą dla rozumo­wania praktycznego. Ta zasada „zachęca do zmian, które zbliżają realizację celów i utrudnia zmiany udaremniające realizację celów”. Z zasady tej wynika, że w rozumowaniu praktycznym pragnienie, aby zamiar się urzeczywi­stnił, jest wystarczającym powodem przyjęcia tego zamiaru. To, oczywiście, różni się od sytuacji w rozumowaniu teoretycznym, gdzie pragnienie, aby przekonanie było prawdziwe, nie wystarcza do przyjęcia tego przekonania. Harman niewiele więcej ma do powiedzenia bezpośrednio na temat tej zasady, ale całkiem sporo mówi na jej temat w sposób pośredni. Poświęca bowiem cały rozdział problemom wynikającym z tej zasady, samej jednak zasady nie wymienia.

Joanna Pączkowska

Witaj! Miło mi ze zajrzałeś na mojego bloga, mam nadzieje, że spodobają Ci się wpisy jakie tutaj publikuje. Wszystkie wpisy dotyczą bezpośrednio i pośrednio tematyki mediów i reklamy. Liczę, że zostaniesz ze mną na dłużej. Pozdrawiam

Podniesione problemy odnoszą się do zasięgu celów jednostki i są rozważane w części poświęconej konsekwencjom zamierzanym i jedynie przewidywanym. Generalnie: jeśli ktoś zamierza osiągnąć E (stan końcowy) za pomocą M (jakiegoś planu), pojawią się efekty uboczne S wykonywania M oraz dalsze konsekwencje C osiągnięcia E. Na przykład nauczycielka organizująca pracę w małych grupach (M), aby wspomagać indywidualną pracę uczniów (E), sprawi także, że ich wyniki na egzaminie testowym będą niższe, niż gdyby nauczała metodami bardziej bezpośrednimi (C), a w trakcie tworzenia grup roboczych w klasie będzie hałaśliwiej, niż gdyby każdy z uczniów pracował oddzielnie (S). Problem polega na tym, czy zamiar osiągnięcia E uwzględnia także konsekwencje i efekty uboczne.

Joanna Pączkowska

Witaj! Miło mi ze zajrzałeś na mojego bloga, mam nadzieje, że spodobają Ci się wpisy jakie tutaj publikuje. Wszystkie wpisy dotyczą bezpośrednio i pośrednio tematyki mediów i reklamy. Liczę, że zostaniesz ze mną na dłużej. Pozdrawiam

Ostatecznie sensownie brzmi stwierdzenie, że skoro nauczycielka zamierzała zachęcać uczniów do indywidualnej aktywności i skoro rezultatem był spadek liczby punktów zdobytych na egzaminach, to nauczycielka zamierzała uzyskać gorsze wyniki egzaminacyjne. Sensowność tego stwierdzenia wkrótce się jednak załamuje. Załóżmy, że nauczycielka wprowadza swój zamiar w czyn i że dziecko zaczyna uczyć się w sposób zindywidualizowany. Załóżmy dalej, że dziecko przenosi się do Japonii, gdzie, o ile wiem, indywidualne sposoby nauki nie są popularne, i ponosi w szkole japońskiej porażki. Stwierdzenie, że nauczycielka zamierzała, aby dziecko poniosło porażkę w Japonii, wydaje się zupełnie bezsensowne.

Joanna Pączkowska

Witaj! Miło mi ze zajrzałeś na mojego bloga, mam nadzieje, że spodobają Ci się wpisy jakie tutaj publikuje. Wszystkie wpisy dotyczą bezpośrednio i pośrednio tematyki mediów i reklamy. Liczę, że zostaniesz ze mną na dłużej. Pozdrawiam

Mamy tu sytuację, do której odnosi się Zasada Unikania Szumu albo podobna do niej. Uwzględnienie w swych zamiarach wszystkich konsekwencji i efektów ubocznych oznaczałoby włączenie do rozważań tak wielkiej liczby trywialnych zapewne konsekwencji, że umysł nie mógłby nad nimi zapanować. Z tego względu, i jeszcze innych, Harman odrzuca „holistyczną” interpretację zamiarów. Dochodzi do wniosku, że zamiar odzwierciedla ostateczne pragnienie danej osoby, że środki do celu odzwierciedlają pragnienia instrumentalne i że efekty uboczne czy konsekwen­cje zaledwie przewidywane nie muszą wpływać na rozwiązania danej osoby, o    ile, jak się wyraża, „nie włączy się alarm”. Jeśli ktoś, rozważając swe zamiary, zauważy, że jedna lub więcej przewidywanych konsekwencji są niepożądane, to może zostać zmuszony do zmiany swych pragnień.

Joanna Pączkowska

Witaj! Miło mi ze zajrzałeś na mojego bloga, mam nadzieje, że spodobają Ci się wpisy jakie tutaj publikuje. Wszystkie wpisy dotyczą bezpośrednio i pośrednio tematyki mediów i reklamy. Liczę, że zostaniesz ze mną na dłużej. Pozdrawiam